از من نپرس چقدر دوستت دارم

اينجا در قلب من حد و مرزي براي حضور تو نيست

به من نگو که چگونه بي تو زيستن را تمرين کنم

مگر ماهي بيرون از آب ميتواند نفس بکشد

مگر مي شود هوا را از زندگيم برداري و من زنده بمانم

بگو معني تمرين چيست

بريدن از چه چيز را تمرين کنم

بريدن از خودم را

مگر هميشه نگفتم که تو هم پاره اي از تن مني

از من نپرس که اشکهايم را براي چه به پروانه ها هديه مي دهم

همه مي دانند که دوري تو روحم را مي آزارد

تو خود پروانه ها را به من سپردي که ميهمان لحظه هاي بي کسي ام

باشند

نگاهتت را از چشمم برندار مرا از من نگير

هواي سرد اينجا رو دوست ندارم

مرا عاشقانه در آغوش بگير که سخت تنهام...

به نام آنكه دوستي را آفريد، عشق را ، رنگ را ...
به نام آنکه کلمه را آفرید

 
و كلمه چه بزرگ بود در كلام او
و چه كوچك شد آن زمان كه ميخواستم از او بگويم.
سالهاست دچارش هستم و چه سخت بود بيدلي را،
ساختن خانه اي در دل.
و اين دل بينهايت،
چه جاي كوچكي بود براي دل بيتابش ...